De laatste wandeldag

Tegen de gewoonte in om steeds 1 dag geen verhaal te maken deze keer toch maar wel een. Komt natuurlijk omdat vandaag mijn laatste wandeldag op het Marskramerpad was. En op deze laatste dag komen alle mogelijke gezegdes bij mij langs. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Het venijn zit in de staart. Maar ook eind goed is al goed en achter de wolken schijnt de zon.

De dag begon namelijk droog vanuit De Lutte. Maar buienradar voorspelde dat dit niet de hele dag zo zou blijven. En inderdaad, zo rond 11 uur vielen de eerste druppels. Daar bleef het helaas niet bij. Tot 14 uur regende het soms best pittig. De mooie route vergoedde veel gelukkig. Aan de Duitse taal op de borden merkte ik dat ik de grens bereikt had. Zonder een opnieuw wegvallende internet verbinding was het even puzzelen hoe de route gevolgd moest worden. Mijn navigatie was ook niet optimaal te benutten want ik was vergeten de kaart van dit deel van Duitsland te downloaden. En mijn vertrouwde aanduidingen langs de route waren plots ook weg. Gelukkig trof ik een Nederlands echtpaar die mij vertelde dat ik moest letten op de letter T op de bordjes en bomen. Het was niet altijd goed te vinden maar het ging. Zoals gezegd werd het ook nog droog en dat loopt al een stuk prettiger. Om 14 uur meldde Marijke dat zij op de plaats van bestemming was. Ik had toen nog ruim 4 km te gaan. De weg liep steeds wat verder omhoog om tenslotte uit te monden in een flinke klim naar de burcht van Bad Bentheim. Daar vond ik uiteindelijk het eindpunt van deze route. Toen nog een stukje naar het onderkomen waar Marijke al op mij wachtte. Een heel prettig weerzien kan ik jullie zeggen. Vanavond samen wat gegeten en gedronken op de goede afloop. En samen is dan toch een stuk gezelliger dan alleen.

Dank allemaal dat jullie samen met mij deze trip tot een goed einde hebben gebracht.

Nattigheid

Het moest er toch een keer van komen: regen. Nu had ik al eerder te maken gehad met buien maar steeds op de goede momenten. Steeds was er wel iets om te schuilen,. Een carpoort, een openstaande staldeur of een heeeel dikke boom. Zodoende kon het regenpak nog altijd in de rugzak blijven. Tot gisteren dus. De voorspellingen waren al niet al te best en helaas klopten ze deze keer ook. Direct bij vertrek uit Delden het pak maar aangedaan. Geen overbodige luxe bleek wel. En dan was de route die dag toch al voorzien om stukken door drassig terrein te gaan. En als dat normaal al zo is dan is het op een regendag zeker het geval. Nadat ik op het eerste stuk toch maar een dappere poging had gedaan door het soppige en modderige terrein te ploeteren wist ik al dat het geen goed plan was. Zelfs mijn beide wandelschoenen waren niet tegen de omstandigheden bestand. 2 natte voeten en ook op mijn lijf bleef het niet droog. Op een tweede gedeelte waar ik een keuze kon maken heb ik toch maar voor de wat minder natte route gekozen. Niet dat dieveel beter was overigens. Nou kan je maar 1 keer nat worden dus valt alles daarna eigenlijk wel mee. De route ging steeds langs water, Twickeler vaart en enkele beken, en door graslanden. Veel van hetzelfde dus met als afwisseling het dorp Zenderen. Uiteindelijk kwam ik verzopen aan in mijn hotel in Hertme. Daar heb ik met behulp van een föhn alles weer zo goed als droog gekregen. Dan was vandaag weer een heel andere dag. Lekkere temperatuur en op maar een klein stuk door de nog kletsnatte weilanden na, was de route goed te lopen. Zeker toen ook de zon erdoor kwam. T shirt weer. Prachtig waren de stukken door de veelkleurige bossen en een leuke stop in café Pelle in Deurne genoeg. Via recreatie gebied Hulsbeek naar Oldenzaal waar de terrasjes in het centrum goed bezet waren. Dan op weg naar mijn hotel in de buurt van De Lutte, mijn laatste overnachting in Nederland. Morgenavond hoop ik in Bad Bentheim aan te komen waar ook Marijke naar toe komt. En dan zit het er plots weer op. Een route die de moeite waard is om te doen al geldt dat voor mij niet voor alle stukken.

Groeten en opnieuw dank voor de reacties.

Stilte

Sinds dat ik Deventer achter mij heb gelaten is het stiller en stiller om mij heen geworden. Gisteren viel het mij extra op. Al lopend was het kraken van de voetnootjes, zoals ik ze noem, het enige geluid wat tot mij doordrong. Ik stopte bewust om die oorverdovende stilte extra tot mij door te laten dringen. Geen vogelgeluiden, geen mens te horen. Alleen het ruisen van de wind. Waar vindt je dat nog in de randstad. Het duurde geruime tijd tot een busje van post nl aan alles een einde maakte. Weer een prachtige wandeling gehad. Alleen een shirtje was weer voldoende warm voor de hele dag. De trip ging van Lettele naar Holten en dan door naar Rijssen. In Holten kwam ik langs het natuurmuseum Holterberg. Heel veel jaren geleden waren we ook al eens met onze vriendengroep. En onvergetelijk blijft dat 1 van ons iets te eten had meegenomen voor de dieren daar. Helaas zijn al die dieren opgezet. Eten kon dus weer mee terug. Rondom Holten was het soms pittig klimmen. Goed voor de conditie. Trouwens, voor Holten kwam ik ook nog door Okkenbroek waar een oude motorenmuseum blijkt te zitten. De eigenaar was in het museum een motor uit 1931 aan het repareren en ik mocht wel even binnen kijken. Het oude baasje had kleding aan die ook wel uit 1931 zou kunnen zijn. Prachtig om te zien en als je in de buurt bent een aanrader.

Vandaag een prachtige zonnige en warme dag. De bossen lagen wat minder op de route. Het grootste deel ging langs het riviertje de Regge. Het gebied was ooit moerasgebied en dat was het nog wel een beetje. Het was op sommige stukken zo nat en drassig dat het mij lukte om mij schoenen over te laten lopen. Gevolg, 2 natte voeten. Toch maar doorlopen en hopen dat je geen blaren krijgt. En gelukkig heb ik die niet gekregen. Met behulp van de föhn in het hotel wordt alles wel weer droog.

Weer genoeg voor vandaag lijkt mij

Groeten van mij.

Overnachten in de olde stal

Je houdt je hart vast als je b&b deze naam heeft na de ervaring in de vorige b&b die in een paardenstal zat. Overigens was alles er wat een mens op doorreis nodig had en een meer dan prima ontbijt. Gisteren sliep ik weer eens in een hotel. Een Fletcher hotel in Beekbergen. Ook daar had ik een prima ontbijt. En gelukkig kon de verwarming aan want het was een koude nacht. Dus ook een heel frisse start. Rijp op de velden en ochtendmist. Maar wat was het prachtig. En toen de zon wat hoger kwam was de mist en rijp snel verdwenen. Het werd een verder stralende dag. Ook het landschap verandert na Beekbergen. Geen wandelen meer door de dichte bossen maar meer afwisseling. Open stukken, dorpjes en stukken bos wisselen elkaar af. Ik houd daar wel van. De route bracht mij tenslotte tot bij de IJssel. Daar heb ik het pontje over de IJssel genomen en was het niet ver meer naar weer een Fletcher hotel, Gilde hotel. Dit hotel zit in een voormalig klooster. Mooi hoor. Ook hier weer een prima ontbijt en op voor een korte wandeling van 20 km. Het beloofde een warme dag te worden maar het duurde hier tot na de middag voor de zon er echt doorheen kwam. Toen kon het jackje uit en was het heerlijk weer. Ik was zodoende al vroeg bij mijn b&b en hzit nog even buiten in de zon. Overigens heb ik een riant onderkomen hier. De hele bovenverdieping is tot mijn beschikking. Bewijs maar weer eens dat je je vooraf maar niet al te veel zorgen moet maken.

Het wordt nu frisser buiten dus tijd om mijzelf ook maar eens op te gaan frissen.

Tot schrijfs.

Van douchen in de keuken naar slapen in de stal

Je maakt wat mee op de wandelingen. Ik ben ondertussen van Utrecht in Gelderland aangekomen. Mijn eerste onderkomen was een b&b in Zwartebroek. Op zich een prima onderkomen waar ik niets te kort ben gekomen. Maar douchen in de keuken, recht tegenover de koelkast, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Omkleden was dus ook in de keuken. Om niet voor nieuwsgierigen vanaf buiten zichtbaar te zijn was er een gordijntje tussen de keuken en de huiskamer die dicht kon. Misschien een goed idee voor iedereen die wat krap in de binnenruimte zit? Gisteren had ik ook te maken met regenbuien. Maar met wat geluk dat er net op tijd wat schuilplekken op de route lagen heb ik mijn regenpak nog steeds niet uit hoeven pakken. De route was gisteren, en vandaag overigens ook, prachtig. Maar de herfst is wel duidelijk aangebroken. Dat zie ik oa aan de mooie herfstkleuren en de duizenden nootjes die op de grond liggen. Die vertrap ik dan vaak onder mijn voeten. Ik noem ze dan ook allemaal maar voetnootjes. Na een lange dag merkte ik dat in de buurt van Kootwijk er geen internet verbinding meer was. Dan wordt het lastig om je overnachtingsplaats te vinden. Maar na wat zoeken en fout lopen kwam ik er. Deze b&b had een onderkomen in de paardenstal gemaakt. Stond ik weer eens te douchen met nu een paard in de box naast mij. Het slaapkamertje was in de nok van de stal bijna boven de paarden. Verwarming ontbrak er en het wordt 's nachts best koud. Een extra dikke deken bood uitkomst. Overigens was in de b&b weer alles aanwezig en kreeg ik vanmorgen een prima ontbijt. Vandaag trof ik hier een droge dag en de route was gevarieerd. Bossen, zandvlakte, open ruimtes en zelfs wat klimmen en dalen. Een pittige dag tussen Kootwijk, via Hoenderloo en Beekbergen. Ook vandaag regelmatig geen internet verbinding en dat nota bene in de buurt van Kootwijk. Vandaag een net onderkomen in een hotel. Voor de verandering.

Weer een te lang verhaal vrees ik. Bedankt voor jullie reacties die zeer gewaardeerd worden.

Veranderingen

Ondertussen weten jullie al dat ik vanuit Zuid Holland naar Utrecht ben gelopen. Voor mij een welkome verandering van landschap. Waar ik eerst kilometers ver kon kijken kijk ik nu soms van de ene kant van het pad niet verder dan de andere kant. Dit, doordat aan beiden zijden vele bomen het verder kijken tegengaan. Voor mij alleen maar een verbetering en zeker als er afwisseling bij komt door wat open stukken zoals vandaag. En dan komen er ook nog leuke plaatsen bij waardoor je heen kan lopen. Je kan mij niet gelukkiger maken. Ook het weer is wat veranderd. Het is wat kouder en voor het eerst had ik gisteren ook wat buien waar ik rekeningen moest houden. Nou valt dit laatste nogal mee. Steeds had ik goede plekken om te schuilen en het regenpakheb ik nog steeds niet aan gehad.

Gisteren was het een lange wandeling. Soms kan je geen onderdak vinden op een geschikte plek. Door schuilen voor de regen en omleidingen werd het al later en later. Bijna op de plaats van bestemming in Amersfoort kwam ik weer bij een afzetting in de buurt van de dierentuin. Met mij waren ook 2 dames en een jonge hardloper de dupe. Ik was al begonnen om een gaatje in de afzetting te maken maar dat lukte mij niet. Wel hield ik er enkele bloedende wondjes aan over. Mijn huid wordt dunner en dunner dus ook kleine wondjes geven dat er veel bloed vrijkomt. Gelukkig was het allemaal niet zo heel erg bleek later. De opening kwam er door de jonge hardloper tenslotte toch zodat we onze weg konden vervolgen. Meer dan vermoeid kwam ik gelukkig toch nog in mijn hotel aan. En blij dat het een hotel was waar ik ook kon dineren. Hoefde ik niet meer op pad.

Vanmorgen was er een prima ontbijt. Van der Valk waardig zeg maar. Het weer was prima om te wandelen en alles onderweg was de moeite waard. Amersfoort door om mee te beginnen. Voor wie er nog niet geweest is een aanrader om er een paar dagen naar toe te gaan. Genoeg reclame zo. Want ook de natuur doorlopen daarna via oa Achterveld en Terschuur was heerlijk. Alle verschillende bladkleur, de paddestoelen en de vele watertjes maken het een feestje om juist in de herfst er op uit te gaan. Dus mensen wat let jullie? Nu zit ik in een b&b in het bekende Zwartebroek. Ook hier weer een verandering beleefd. Douchen in de keuken recht tegenover de koelkast en het kookplaat. Kan dus ook. Voor de rest is alles aanwezig. Dus perfect voor mij.

Het enige wat niet verandert is de gevoeligheid/soms het pijnlijke in mijn been bij elke stap. Hoort er blijkbaar bij voortaan. Klagen erover helpt zeker niet dus het is zoals het is.

Ik hoop met enkele foto's te laten zien hoe mooi mijn dag was.

Door de lange leegte

Zoals jullie gisteren al op de foto's zagen was het lopen door het groene hart zoeken naar wat hoogtepunten. En dat valt niet mee kan ik inmiddels uit ervaring zeggen. Over dijkjes langs de vele watergangen en soms dwars door de weilanden hebben ze geprobeerd er nog wat van te maken. Maar het waren soms hele lange rechte stukken waar je vooral moet kijken waar je niet in de poep stapt. Wandelaars ben ik er niet tegengekomen op een enkele bewoner na die de hond uitliet. Komen en vooral schapen waren er des te meer. Het was ook het stuk waar over hekken geklommen moest worden. Zorgde voor wat afwisseling zo nu en dan. En jawel, ook het trekpontje was er, zodat ook de armspieren geoefend konden worden. Na 3 droge dagen was er vandaag wat regen. Zorgde vanmorgen voor een fraaie regenboog. Door wat te schuilen heb ik het ook vandaag zonder regenkleding kunnen doen.

Uiteindelijk zat het stuk groene hart er vanmiddag op. Overigens is het geweldig natuurlijk dat we zoiets nog hebben in Nederland. Dat besef ik ook wel. Als vanzelf loop je daarna Zuid Holland uit en Utrecht in. Na alle stilte is daar ineens de drukte weer en moet je uitkijken dat je niet van de sokken wordt gereden door de snelle fatbikes, waarbij de bestuurders ook nog hun mobiele telefoons zitten te bedienen. Denk dat ik te oud wordt voor die dingen. Dan is het voor mij meer genieten van de statige huizen en villa's langs de Vecht. Want direct na Breukelen ben ik een stuk langs de Vecht gaan lopen naar mijn b&b voor deze dag. Een prachtig eind van de dag alsnog.

Iedereen weer bedankt voor de leuke reacties en tot schrijfs.

De eerste 2 dagen

Hallo allemaal,

De eerste 2 dagen zitten er alweer op. Twee droge dagen met prima temperaturen voor een wandelaar. Ik heb zelfs menig zweetdruppeltje moeten wegvegen. Maar alles beter dan regen en wind. De start was op de boulevard van Scheveningen bij het Kurhaus. Daarvandaan ging de route kriskras door Den Haag langs enkele bezienswaardigheden en, wonder o wonder, door veel groen. Ik wist niet dat Den Haag zoveel parken had. Dan op weg naar Wassenaar. Dat ging voor een groot deel over de landgoederen route. Ook daar zijn er veel van. Mooi en groot met flinke onderkomens. Geld is hier zo te zien voor sommige mensen geen probleem. Ik kwam redelijk vroeg in Wassenaar aan. Te vroeg voor de vrouw die mij, via Vrieden op de fiets, een onderkomen aanbood. Toen ik belde of ik eerder dan 17.00 uur terecht kon brak er een kleine paniek uit. Ze had nog van alles te doen zodat ik besloot om eerst maar wat te gaan eten in de stad. Iets na vijven meldde ik mij op het adres. Mevrouw, die volgende week 80 wordt, had het overal druk mee. En al doende sprak ze hardop zichzelf toe. Misschien doen meer mensen die jaren alleen zijn dat gaan doen? Ik moest er aan wennen want toen ik dacht dat ze het tegen mij had bleek dat voor de kanarie te zijn. Na het 8 uur journaal op tv werd ik vriendelijk gevraagd om naar mijn kamer te gaan want ze wilde gaan rusten op de bank. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Voor de rest ontbrak het mij overigens aan niets.

Vanmorgen vanuit Wassenaar ging de route al snel door het prachtige landgoed De Horsten. Leden van de koninklijke familie hebben daarin gewoond. Vandaag was het er stil maar op mooie dagen in weekenden kan je er blijkbaar over de hoofden lopen. Daarna door Voorschoten op weg naar Leiden. Een dag met natuur en cultuur want Leiden heeft van het laatste veel te bieden. Studentenstad en met het aangename weer zat menig terrasje goed vol. Na deze stad op naar Leiderdorp en daarna naar het groene hart. Veel vergezichten en leegte op wat ganzen en koeien na. Dan is het ook voor mij: blik op oneindig en maar doorgaan. Na een lange dag ben ik nu in Hoogmade. Weer op een Vrienden op de fiets onderkomen. Deze keer een mooie bungalow waar ik in de watten wordt gelegd. Dan is de vermoeidheid snel vergeten.

Dank jullie wel voor de vele reacties die ik al mocht ontvangen. Sta er elke keer weer versteld van. Tot schrijfs.